Zespół Ehlersa-Danlosa (EDS) to grupa rzadkich, genetycznie uwarunkowanych chorób tkanki łącznej, których główną cechą jest nieprawidłowa budowa lub funkcja kolagenu – białka odpowiadającego za elastyczność i wytrzymałość skóry, stawów, naczyń krwionośnych oraz innych narządów. Istnieje kilkanaście typów EDS, z których najczęstsze to postać klasyczna, naczyniowa, hipermobilna i kyfoskoliotyczna. Objawy zespołu są bardzo zróżnicowane, ale do najważniejszych należą: nadmierna ruchomość stawów (hipermobilność), częste zwichnięcia i skręcenia, przewlekłe bóle stawów i mięśni, bardzo elastyczna, cienka i podatna na uszkodzenia skóra, powolne gojenie się ran, skłonność do powstawania blizn i rozstępów, a w typie naczyniowym – ryzyko pęknięcia naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych. Diagnoza opiera się na wywiadzie, badaniu klinicznym, testach genetycznych i ocenie kolagenu. Leczenie jest objawowe i polega na fizjoterapii, wzmacnianiu mięśni, unikaniu urazów, wsparciu ortopedycznym i regularnej kontroli u specjalistów. Osoby z EDS powinny dbać o zdrowy styl życia, unikać nadmiernego wysiłku i regularnie monitorować stan zdrowia, zwłaszcza w typie naczyniowym. Wczesne rozpoznanie i interdyscyplinarna opieka znacząco poprawiają jakość życia pacjentów z tym zespołem.
