Arszenik (trójtlenek arsenu) to silnie trujący związek chemiczny, od wieków znany jako „król trucizn”. Jest bezbarwny, bezwonny, słabo rozpuszczalny w wodzie, co utrudnia jego wykrycie. Arszenik był wykorzystywany w historii jako środek do trucia, ale także w medycynie (np. leczenie kiły, łuszczycy) i przemyśle (produkcja szkła, farb, pestycydów). Zatrucie arszenikiem może być ostre lub przewlekłe. Ostre objawy to bóle brzucha, wymioty, biegunka, odwodnienie, zaburzenia rytmu serca, drgawki, śpiączka, a nawet śmierć. Przewlekłe narażenie prowadzi do przebarwień skóry, uszkodzenia wątroby, nerek, neuropatii, nowotworów. Leczenie zatrucia polega na szybkim usunięciu trucizny z organizmu (płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego), stosowaniu chelatorów (dimercaprol, DMSA) i leczeniu objawowym. Kluczowa jest profilaktyka – unikanie kontaktu z arszenikiem w wodzie, glebie, żywności i środowisku pracy.
