Prozopagnozja to zaburzenie neurologiczne polegające na niemożności rozpoznawania twarzy, mimo zachowanego widzenia i pamięci. Przyczyny to uszkodzenie okolicy skroniowo-potylicznej mózgu (wrodzone lub nabyte po udarze, urazie, guzie, chorobach neurodegeneracyjnych). Objawy to trudność w rozpoznawaniu nawet bliskich osób, konieczność używania innych wskazówek (głos, chód, ubranie), dezorientacja w tłumie, niepewność społeczna. Radzenie sobie polega na rozwijaniu alternatywnych strategii rozpoznawania, wsparciu psychologicznym, edukacji otoczenia, korzystaniu z pomocy technologicznych (zdjęcia, etykiety). Współczesna neuropsychologia oferuje treningi percepcji twarzy, ale skuteczność terapii jest ograniczona. Ważna jest akceptacja i wsparcie ze strony rodziny i społeczeństwa.
