Dicortineff – zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych oka i ucha

Dicortineff to lek stosowany miejscowo w leczeniu stanów zapalnych oka i ucha, łączący w sobie działanie antybiotyku (neomycyna) oraz kortykosteroidu (deksametazon). Preparat dostępny jest w postaci kropli i maści, co umożliwia precyzyjne aplikowanie leku w miejsce objęte procesem zapalnym. Działanie Dicortineffu polega na szybkim łagodzeniu objawów zapalenia, takich jak ból, zaczerwienienie, obrzęk czy świąd, a jednocześnie skutecznie zwalcza infekcje bakteryjne wywołane przez wrażliwe na neomycynę drobnoustroje. Lek jest szczególnie polecany w leczeniu zapaleń spojówek, brzegów powiek, woreczka łzowego, a także w stanach zapalnych ucha zewnętrznego i środkowego. Deksametazon, będący składnikiem preparatu, hamuje reakcje alergiczne i autoimmunologiczne, zmniejszając nasilenie stanu zapalnego. Neomycyna natomiast działa bakteriobójczo, eliminując bakterie odpowiedzialne za rozwój infekcji. Stosowanie Dicortineffu wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń lekarza – lek należy aplikować do worka spojówkowego lub przewodu słuchowego, unikając kontaktu końcówki opakowania z powierzchnią skóry czy błon śluzowych. Leczenie zazwyczaj trwa od kilku dni do tygodnia, jednak nie należy przerywać terapii przedwcześnie, nawet jeśli objawy ustąpią. Przed zastosowaniem leku należy wykluczyć obecność infekcji wirusowych lub grzybiczych, gdyż kortykosteroidy mogą nasilać przebieg tych schorzeń. Dicortineff nie jest przeznaczony do długotrwałego stosowania – przedłużona terapia może prowadzić do rozwoju oporności bakterii, nadkażeń grzybiczych oraz powikłań, takich jak wzrost ciśnienia śródgałkowego czy uszkodzenie nerwu wzrokowego. Do najczęstszych działań niepożądanych należą: pieczenie, zaczerwienienie, podrażnienie spojówek, reakcje alergiczne oraz, rzadziej, zaburzenia widzenia. Lek nie powinien być stosowany u osób z nadwrażliwością na którykolwiek składnik, w przypadku perforacji błony bębenkowej, jaskry czy zaćmy. Dicortineff jest lekiem wydawanym na receptę – decyzję o jego zastosowaniu podejmuje lekarz po dokładnej ocenie stanu pacjenta.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj