Altruizm, czyli bezinteresowna troska o dobro innych, jest jedną z najważniejszych cech społecznych człowieka. Pomaganie innym przynosi satysfakcję, wzmacnia więzi społeczne, poprawia samopoczucie i może nawet wydłużać życie. Badania pokazują, że osoby zaangażowane w działania altruistyczne rzadziej cierpią na depresję, mają niższy poziom stresu i lepszą odporność. Jednak nadmierny altruizm, czyli poświęcanie własnych potrzeb i granic dla innych, może prowadzić do wypalenia, frustracji, a nawet problemów zdrowotnych. Osoby z tzw. „syndromem ratownika” często zaniedbują swoje zdrowie, relacje i rozwój, skupiając się wyłącznie na pomaganiu innym. Może to prowadzić do wykorzystywania przez otoczenie, uzależnienia od wdzięczności czy poczucia winy, gdy nie są w stanie pomóc wszystkim. Kluczowe jest znalezienie równowagi – altruizm powinien być świadomym wyborem, a nie przymusem. Pomaganie innym jest wartościowe, ale nie może odbywać się kosztem własnego zdrowia i dobrostanu. Warto uczyć się asertywności, stawiać granice i dbać o własne potrzeby, by altruizm był źródłem radości, a nie obciążeniem.
