Interferony to grupa białek produkowanych naturalnie przez komórki organizmu w odpowiedzi na infekcje wirusowe, nowotwory oraz inne czynniki patogenne. W medycynie stosuje się je jako leki immunomodulujące, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe. Najczęściej wykorzystywane są interferony alfa, beta i gamma. Interferon alfa znajduje zastosowanie w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i C, białaczek, czerniaka czy brodawczaka. Interferon beta jest kluczowy w terapii stwardnienia rozsianego, gdzie hamuje aktywność układu odpornościowego, zmniejszając częstość rzutów choroby. Interferon gamma stosuje się rzadziej, głównie w niektórych chorobach genetycznych i zakażeniach. Skutki uboczne terapii interferonem są częste i mogą być uciążliwe: objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze, bóle mięśni), zmęczenie, zaburzenia snu, depresja, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wysypki, zaburzenia czynności wątroby i tarczycy, a także zmiany w morfologii krwi. W trakcie leczenia konieczna jest regularna kontrola parametrów laboratoryjnych i ścisła współpraca z lekarzem. Interferony są skuteczne, ale wymagają indywidualnego podejścia i monitorowania działań niepożądanych.
