Spastyczność to patologiczne zwiększenie napięcia mięśniowego wynikające z uszkodzenia dróg ruchowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Główną przyczyną są udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe, stwardnienie rozsiane, mózgowe porażenie dziecięce, urazy rdzenia kręgowego, choroby neurodegeneracyjne czy guzy mózgu. Objawy to sztywność mięśni, opór podczas ruchu, ograniczenie zakresu ruchów, bóle stawów, trudności w poruszaniu i chodzeniu. Spastyczność prowadzi do przykurczów, zaników mięśniowych i upośledzenia czynności życiowych. Diagnostyka obejmuje wywiad, badanie neurologiczne, ocenę funkcji ruchowych, badania obrazowe (MRI, tomografia), a czasem badania elektromiograficzne (EMG). Leczenie jest złożone i obejmuje rehabilitację, fizjoterapię, stosowanie leków rozluźniających mięśnie (baklofen, tizanidyna), toksynę botulinową, a w niektórych przypadkach leczenie operacyjne (np. pompa baklofenowa). Wczesna interwencja rehabilitacyjna i leczenie przyczynowe poprawiają rokowanie i jakość życia chorych.
