Kłamstwo to zjawisko złożone, a jego rozpoznanie bywa trudne nawet dla doświadczonych psychologów. Wbrew bajkom o „nosach Pinokia”, niepowodzenia nie zdradza wyłącznie mowa ciała, lecz cały zestaw subtelnych zachowań. Do sygnałów mogących świadczyć o kłamstwie należą: unikanie bezpośredniego kontaktu wzrokowego, zmiana tonu głosu, nadmierne gestykulowanie, częste powtarzanie pytań, mikromimika twarzy (np. niepokój ust, drżenie powiek), spóźnione lub nieadekwatne reakcje emocjonalne czy niejasności w odpowiedziach. Kłamca może również przesadnie podkreślać prawdomówność lub zmieniać temat rozmowy. W ocenie przydaje się znajomość indywidualnych zachowań danej osoby i kontekstu sytuacji. Należy pamiętać, że żadna pojedyncza cecha nie przesądza o kłamstwie – liczy się kombinacja sygnałów i analiza zmiany zachowań.
