Depresja wbrew pozorom nie zawsze objawia się wyłącznie smutkiem czy apatią – często pierwsze sygnały zaburzeń nastroju można zaobserwować w zmianach mimiki twarzy. Szczególnie typowe są: znacznie spowolnione lub ubogie reakcje twarzy, tzw. „maskowatość”, brak spontanicznych uśmiechów czy nieadekwatne do sytuacji wyraz twarzy.
Dla bliskich i lekarzy wnikliwa obserwacja zmian mimicznych (np. opuszczone kąciki ust, zmarszczone brwi, „patrzenie gdzieś w dal”, osłabiona ekspresja radości lub zaskoczenia) może być sygnałem rozwoju depresji, zwłaszcza u osób starszych, które niechętnie rozmawiają o swoich problemach.
Zmiana mimiki wiąże się z obniżeniem napięcia mięśni twarzy, zmianami w neuroprzekaźnikach i poziomie energii organizmu. Lekarze i psycholodzy zalecają w takich wypadkach szczegółowy wywiad o objawach psychicznych, wczesną psychoterapię i wsparcie farmakologiczne, zanim choroba przybierze cięższą postać.
Zwracanie uwagi na zmiany w wyrazie twarzy pozwala na szybsze rozpoznanie depresji i rozpoczęcie skutecznego leczenia – szczególnie w tych grupach pacjentów, które unikają szczerej rozmowy o swoim stanie psychicznym.
