Choroba afektywna dwubiegunowa, dawniej zwana cyklofrenią, to poważne zaburzenie psychiczne, które istotnie wpływa na przeżywanie emocji, codzienność i relacje osoby chorej. Wyróżnia się dwa główne bieguny: maniakalny i depresyjny. W manii dominują euforia, pobudzenie, nadmierny optymizm, impulsywność, przyspieszone myślenie, zwiększona kreatywność i energia. Często występuje bezsenność, ryzykowne zachowania, nadmierne wydawanie pieniędzy, pochopne decyzje czy nadużycia seksualne. Depresja to z kolei powrót w skrajnie odmienny stan – smutek, apatia, brak energii, spadek samooceny, czasem myśli samobójcze, poczucie winy. Skoki nastroju mogą być gwałtowne i nieprzewidywalne, a okresy remisji nie zawsze oznaczają powrót do pełnej równowagi. Choroba dwubiegunowa wpływa na pracę zawodową (konflikty, zmniejszona wydajność, trudności z koncentracją), dom (brak stałości w wypełnianiu obowiązków, odmienne nastawienie do partnera/dzieci w różnych fazach), kontakty społeczne (trudność w utrzymaniu znajomości). Zdiagnozowani pacjenci powinni znajdować się pod opieką psychiatry, stosować leki normotymiczne i psychoedukację. Kluczowe znaczenie ma akceptacja zaburzenia, wsparcie bliskich, regularność stylu życia i dbanie o rytm snu. Otoczenie musi być wyrozumiałe i gotowe na zmiany nastroju – mądre wsparcie jest nieocenione, a stygmatyzacja pogłębia poczucie izolacji. Długofalowa terapia daje szansę na życie w stabilności, jednak wymaga dyscypliny i świadomości nawrotów.
