Przebarwienia skóry, choć częste i najczęściej mające łagodny charakter, są objawem, którego nie powinno się ignorować. Najczęściej ich powstawanie związane jest z nadmierną ekspozycją na słońce (plamy posłoneczne, piegi), zaburzeniami hormonalnymi (ciąża, menopauza, antykoncepcja), wiekiem czy urazami skóry. Ciemnobrązowe, nieregularne plamy w okolicach policzków i czoła u kobiet to zwykle melasma, podeszłe osoby zmagają się z tzw. plamami starczymi. Przebarwienia mogą być objawem poważniejszych schorzeń: cukrzycy (ciemne zgrubienia, tzw. acanthosis nigricans, często w okolicach karku i pach), niektórych nowotworów skóry, chorób wątroby (żółtawe zabarwienie) albo stosowania leków (np. amiodaron, tetracykliny). Zmiana koloru skóry może też towarzyszyć infekcjom, autoimmunologicznym schorzeniom skóry czy niewydolności nadnerczy. Alarmujące są plamy o nieregularnych brzegach, szybko rosnące, krwawiące, bolesne – mogą oznaczać czerniaka lub raka skóry. Każda nowa, nierównomierna lub niepokojąca zmiana powinna być obejrzana przez dermatologa. Diagnostyka dermatoskopowa pozwala odróżnić niegroźne przebarwienia od zmian wymagających natychmiastowej interwencji.
