Chinina to naturalny alkaloid pochodzący z kory drzewa chinowego, przez wieki stosowany jako skuteczny lek przeciwmalaryczny. Ma również właściwości przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i rozkurczowe (stąd zastosowanie w bólach mięśniowych i skurczach). Przez lata była nieodzownym składnikiem preparatów na malarię, jednak dziś wyparły ją leki syntetyczne z powodu ryzyka powikłań (np. zaburzenia pracy serca, zaburzenia słuchu – tzw. chinonizm). Chinina bywa też obecna w napojach typu tonic (bardzo niskie stężenia), gdzie odpowiada za charakterystyczną goryczkę. Stosowana jest nadal w leczeniu nocnych kurczy łydek, ale tylko pod ścisłym nadzorem lekarza. Skutkami ubocznymi są nudności, szumy uszne, zaburzenia widzenia, zaburzenia rytmu serca czy reakcje alergiczne. Obecnie chinina jest substancją ściśle kontrolowaną, a jej stosowanie w medycynie limituje dostępność bezpieczniejszych alternatyw. Historia chininy silnie wiąże się z europejską kolonizacją i rozwojem farmacji w XIX wieku.
