Agorafobia to zaburzenie lękowe, które objawia się silnym strachem przed przebywaniem w otwartych przestrzeniach, tłumem, podróżowaniem środkami komunikacji publicznej lub przebywaniem w miejscach, z których trudno byłoby się wydostać w razie ataku paniki. Osoby cierpiące na agorafobię często unikają wyjścia z domu, a codzienne czynności, takie jak zakupy, wizyta u lekarza czy spotkanie ze znajomymi, stają się dla nich ogromnym wyzwaniem. Lęk może prowadzić do izolacji społecznej, problemów zawodowych i rodzinnych. Życie z agorafobią wymaga ogromnego wysiłku – osoby chore często planują każdy krok, unikają nieznanych sytuacji i polegają na bliskich. Objawy to m.in. kołatanie serca, duszność, zawroty głowy, uczucie omdlenia, potliwość, a nawet lęk przed śmiercią. Kluczowe w leczeniu jest wsparcie psychoterapeutyczne – najskuteczniejsza jest terapia poznawczo-behawioralna, która uczy radzenia sobie z lękiem i stopniowego przełamywania barier. W niektórych przypadkach stosuje się farmakoterapię (leki przeciwlękowe, antydepresyjne). Wsparcie rodziny, edukacja i cierpliwość są niezbędne, by osoba z agorafobią mogła stopniowo odzyskiwać samodzielność i poprawić jakość życia.
