Biopsja gardła – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Biopsja gardła to jedno z kluczowych badań diagnostycznych w otolaryngologii, pozwalające na ocenę zmian patologicznych w obrębie gardła, takich jak guzy, owrzodzenia, przewlekłe stany zapalne czy podejrzenie nowotworów. Wskazaniem do wykonania biopsji są niepokojące objawy, takie jak przewlekła chrypka, ból gardła niewyjaśnionego pochodzenia, trudności w połykaniu, obecność guza lub owrzodzenia widocznego podczas badania laryngologicznego oraz powiększenie węzłów chłonnych szyi. Biopsja polega na pobraniu fragmentu zmiany przy pomocy specjalnych kleszczyków podczas laryngoskopii bezpośredniej lub pośredniej, czasem w znieczuleniu miejscowym, a w trudniejszych przypadkach – ogólnym. Materiał jest następnie przekazywany do badania histopatologicznego, które pozwala na ocenę charakteru zmiany (łagodna, złośliwa, stan zapalny), typ nowotworu oraz stopień zaawansowania. Nowoczesne metody biopsji obejmują biopsję cienkoigłową pod kontrolą USG, biopsję aspiracyjną oraz techniki endoskopowe z obrazowaniem wąskopasmowym (NBI), które zwiększają precyzję pobrania materiału. Znaczenie kliniczne biopsji gardła jest ogromne – umożliwia wczesne wykrycie raka gardła, planowanie leczenia chirurgicznego, radioterapii lub chemioterapii, a także monitorowanie efektów terapii. Współczesne leczenie zmian nowotworowych opiera się na podejściu interdyscyplinarnym – po uzyskaniu wyniku biopsji pacjent kierowany jest do onkologa, chirurga lub radioterapeuty. W przypadkach zmian łagodnych lub zapalnych wdraża się leczenie farmakologiczne, a w razie konieczności – zabiegi chirurgiczne. Biopsja gardła to bezpieczne i skuteczne narzędzie diagnostyczne, które znacząco poprawia rokowanie pacjentów z patologiami w obrębie górnych dróg oddechowych.