Brzuch tarczycowy to potoczne określenie objawu występującego u dzieci z wrodzoną niedoczynnością tarczycy (hipotyreoza). Charakteryzuje się powiększeniem obwodu brzucha przy ogólnym osłabieniu napięcia mięśniowego (hipotonia), zaparciami, suchą skórą, przepukliną pępkową i obrzękami. Dzieci z brzuchu tarczycowym często mają opóźniony rozwój fizyczny i umysłowy, niską temperaturę ciała, senność, problemy z karmieniem i bladość skóry. Przyczyną jest niedobór hormonów tarczycy, prowadzący do zaburzeń metabolizmu, a tym samym kumulacji płynów i niedorozwoju mięśni. Diagnoza opiera się na badaniach poziomu TSH i fT4 oraz badaniu USG tarczycy. Rozpoczęcie leczenia lewotyroksyną jak najwcześniej po urodzeniu pozwala uniknąć poważnych powikłań i zapewnić prawidłowy rozwój dziecka. Brzuch tarczycowy znika po wdrożeniu skutecznej terapii. Wczesna diagnostyka w ramach przesiewu noworodków jest kluczowa.
