Cholesterol całkowity – jakie normy obowiązują i co oznacza ich przekroczenie

Cholesterol całkowity obejmuje sumę frakcji LDL (złego), HDL (dobrego) oraz VLDL. Prawidłowe normy wynoszą do 190 mg/dl (5,0 mmol/l), ale zalecenia mogą się różnić w zależności od wieku, płci, czynników ryzyka sercowo-naczyniowego oraz chorób towarzyszących. Podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca, zawału, udaru mózgu oraz zaburzeń metabolicznych wątroby i nerek. Najczęstszą przyczyną przekroczenia norm są błędy dietetyczne (nadmiar tłuszczów nasyconych, cukrów, fast food), czynniki genetyczne oraz choroby tarczycy, cukrzyca, zespół metaboliczny. Obniżenie poziomu cholesterolu wymaga diety opartej na warzywach, rybach, produktach pełnoziarnistych, regularnej aktywności fizycznej oraz unikania palenia i nadwagi. W niektórych przypadkach konieczne jest włączenie statyn lub innych leków hipolipemizujących. Regularne kontrole pozwalają ocenić skuteczność terapii i zapobiegać powikłaniom sercowo-naczyniowym.