Bolesna miesiączka, czyli dysmenorrhoea, to częsty problem ginekologiczny dotykający nawet 50–80% kobiet w wieku rozrodczym. Ból może mieć charakter pierwotny (bez uchwytnej przyczyny organicznej) lub wtórny (związany z chorobami narządu rodnego). Pierwotna bolesność miesiączkowa pojawia się zwykle wkrótce po menarche i jest efektem nadmiernej produkcji prostaglandyn, które powodują silne skurcze macicy. Wtórna bolesność miesiączkowa pojawia się w późniejszym wieku i może być objawem endometriozy, mięśniaków macicy, polipów, stanów zapalnych miednicy mniejszej, zrostów pooperacyjnych, wad anatomicznych, a także obecności wkładki wewnątrzmacicznej. W przypadku nasilonych, przewlekłych lub nagle pojawiających się bólów konieczna jest diagnostyka ginekologiczna (USG, badania hormonalne, czasem laparoskopia). Leczenie zależy od przyczyny – w pierwotnej dysmenorrhoei stosuje się leki przeciwbólowe (NLPZ), hormonalne środki antykoncepcyjne, ciepłe okłady, techniki relaksacyjne. W przypadku chorób organicznych konieczne jest leczenie przyczynowe.
