Przez wiele lat cholesterol był jednoznacznie kojarzony z ryzykiem chorób serca, miażdżycy i zawałów. Najnowsze badania uzupełniają obraz tego związku – okazuje się, że nie sam całkowity cholesterol, ale przede wszystkim frakcje LDL („zły”) i HDL („dobry”) są kluczowe dla zdrowia serca. Podwyższony poziom LDL sprzyja odkładaniu się blaszek miażdżycowych, zwiększa ryzyko choroby wieńcowej i udaru, natomiast wysoki HDL działa ochronnie, wspomagając usuwanie złogów tłuszczowych z naczyń. Czynnikiem ryzyka jest również podwyższony poziom trójglicerydów, przewlekły stan zapalny i insulinooporność. Kluczowa jest proporcja cholesterol całkowity/HDL, a nie sam jego poziom. Odpowiednia dieta (roślinna, bogata w błonnik), aktywność fizyczna i ograniczenie tłuszczów nasyconych pomagają utrzymać prawidłowy lipidogram. W niektórych przypadkach konieczna jest farmakoterapia. Podsumowując: cholesterol jest potrzebny do budowy komórek i syntezy hormonów, ale jego zła frakcja, nadmiar i zaburzone proporcje mogą faktycznie szkodzić sercu.
