Choroba nowotworowa to jedno z najtrudniejszych doświadczeń życiowych, które znacząco zwiększa ryzyko rozwoju depresji. Szacuje się, że nawet 20–30% pacjentów onkologicznych zmaga się z objawami depresyjnymi. Przyczyną są zarówno czynniki biologiczne (wpływ choroby i leczenia na układ nerwowy, zaburzenia hormonalne, ból, osłabienie), jak i psychologiczne (lęk przed śmiercią, niepewność, zmiany w wyglądzie, utrata sprawności, izolacja społeczna). Depresja u osób z nowotworem może objawiać się smutkiem, utratą nadziei, wycofaniem, zaburzeniami snu, apetytem, a także myślami samobójczymi. Często jest mylona z reakcją na chorobę lub skutkami ubocznymi leczenia, dlatego bywa niediagnozowana. Leczenie depresji u pacjentów onkologicznych wymaga współpracy onkologa, psychiatry i psychologa – obejmuje farmakoterapię, psychoterapię, wsparcie rodzinne i społeczne. Wczesne rozpoznanie i leczenie depresji poprawia jakość życia, współpracę z zespołem medycznym i może pozytywnie wpłynąć na rokowanie. Kluczowe jest otwarte rozmawianie o emocjach i niebagatelizowanie objawów depresyjnych w trakcie leczenia nowotworu.
