Osobowość unikająca to typ zaburzenia osobowości, w którym dominuje lęk przed oceną, odrzuceniem i krytyką. Osoby z tym typem osobowości są wycofane, nieśmiałe, unikają kontaktów społecznych, boją się kompromitacji i negatywnej oceny. Często mają niską samoocenę, są nadwrażliwe na krytykę, trudno im nawiązywać relacje i podejmować nowe wyzwania. W życiu zawodowym i prywatnym unikają sytuacji wymagających ekspozycji, rzadko angażują się w nowe aktywności. Osobowość unikająca może prowadzić do izolacji, samotności i rozwoju zaburzeń lękowych lub depresji. Leczenie polega na psychoterapii, zwłaszcza terapii poznawczo-behawioralnej, która uczy radzenia sobie z lękiem, budowania pewności siebie i rozwijania umiejętności społecznych. W niektórych przypadkach stosuje się leki przeciwlękowe lub przeciwdepresyjne. Kluczowe jest wsparcie bliskich i stopniowe przełamywanie lęków poprzez pozytywne doświadczenia społeczne.
