Erytrodermia łuszczycowa to rzadka, ale bardzo ciężka postać łuszczycy, obejmująca ponad 90% powierzchni skóry. Objawia się rozległym zaczerwienieniem, złuszczaniem, pieczeniem, świądem, obrzękiem i uczuciem gorąca. Skóra staje się cienka, podatna na urazy i infekcje. Erytrodermia może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, odwodnienia, utraty białka, hipotermii, a nawet zagrażać życiu. Najczęściej rozwija się u osób z nieleczoną lub źle kontrolowaną łuszczycą, po nagłym odstawieniu leków lub w wyniku infekcji. Leczenie wymaga hospitalizacji – kluczowe jest nawilżanie skóry, ochrona przed urazami, leczenie infekcji, wyrównanie zaburzeń elektrolitowych i białkowych. Stosuje się ogólne leki immunosupresyjne (metotreksat, cyklosporyna, acytretyna), a w ciężkich przypadkach – leczenie biologiczne. Ważne jest wsparcie psychologiczne i edukacja pacjenta. Erytrodermia łuszczycowa wymaga ścisłej kontroli dermatologicznej i indywidualnego podejścia terapeutycznego.
