Guz olbrzymiokomórkowy kości (GCT, giant cell tumor) to rzadki, zwykle łagodny, ale miejscowo agresywny nowotwór kości, występujący najczęściej u młodych dorosłych (20–40 lat). Najczęściej lokalizuje się w okolicy nasad kości długich (kość udowa, piszczelowa, ramienna), rzadziej w kręgosłupie czy mniejszych kościach. Objawy to: ból, obrzęk, ograniczenie ruchomości stawu, czasem deformacja kończyny lub patologiczne złamanie. Guz rośnie powoli, ale może niszczyć otaczającą kość i przyległe tkanki, prowadząc do poważnych powikłań. W badaniach obrazowych (RTG, rezonans, tomografia) widoczny jest jako rozległe, lityczne ognisko z charakterystycznym „mydlanym” wyglądem. Rozpoznanie potwierdza biopsja i badanie histopatologiczne. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu guza (wyłyżeczkowanie, resekcja), czasem z uzupełnieniem ubytku przeszczepem kostnym lub cementem. W przypadkach nieoperacyjnych lub nawrotowych stosuje się radioterapię, leki hamujące resorpcję kości (denosumab) lub chemioterapię. Mimo łagodnego charakteru, guz olbrzymiokomórkowy ma tendencję do nawrotów i w rzadkich przypadkach może dawać przerzuty do płuc. Regularna kontrola po leczeniu jest niezbędna dla wczesnego wykrycia wznowy i powikłań.
