Lęk wysokości, znany także jako akrofobia, to jedno z najczęściej występujących zaburzeń lękowych związanych z określonymi sytuacjami. Objawia się silnym niepokojem, uczuciem paniki, zawrotami głowy, przyspieszonym biciem serca, poceniem się, a nawet nudnościami podczas przebywania na wysokości lub patrzenia w dół z dużej odległości. Lęk może pojawić się zarówno na otwartych przestrzeniach (np. góry, mosty, balkony), jak i w zamkniętych pomieszczeniach (np. wysokie piętra budynków). W skrajnych przypadkach osoby dotknięte akrofobią unikają nawet umiarkowanych wysokości, co może znacząco ograniczać ich codzienne funkcjonowanie i podróżowanie. Przyczyny lęku wysokości są złożone – mogą wynikać z uwarunkowań ewolucyjnych, negatywnych doświadczeń z dzieciństwa, predyspozycji genetycznych lub zaburzeń równowagi. W leczeniu akrofobii stosuje się psychoterapię, głównie terapię poznawczo-behawioralną (CBT), która polega na stopniowym oswajaniu się z wysokością w kontrolowanych warunkach. Pomocne są także techniki relaksacyjne, trening oddechowy, wizualizacja oraz wsparcie farmakologiczne (leki przeciwlękowe) w cięższych przypadkach. Warto pamiętać, że lęk wysokości można skutecznie kontrolować i z czasem znacząco zmniejszyć jego nasilenie, poprawiając komfort życia i swobodę działania.
