Skaza krwotoczna płytkowa to zaburzenie hemostazy wynikające z niedoboru lub nieprawidłowej funkcji płytek krwi (trombocytów), które odpowiadają za prawidłowe krzepnięcie. Objawia się przede wszystkim skłonnością do krwawień – zarówno samoistnych, jak i po niewielkich urazach. Typowe symptomy to drobne wybroczyny na skórze (petechie), siniaki pojawiające się bez wyraźnej przyczyny, krwawienia z nosa, dziąseł, przedłużone miesiączki u kobiet, krwiomocz, krwawienia z przewodu pokarmowego. U dzieci mogą występować krwawienia po szczepieniach, zabiegach dentystycznych czy nawet podczas codziennych aktywności. W ciężkich przypadkach możliwe są groźne dla życia krwotoki wewnętrzne, np. do mózgu. Skaza krwotoczna płytkowa może mieć charakter wrodzony (np. małopłytkowość immunologiczna, choroba von Willebranda) lub nabyty (po infekcjach, w przebiegu chorób autoimmunologicznych, przy stosowaniu niektórych leków, w nowotworach). Diagnostyka obejmuje morfologię krwi, ocenę liczby i funkcji płytek, badania układu krzepnięcia. Leczenie zależy od przyczyny – może obejmować immunosupresję, przetoczenia płytek, leczenie choroby podstawowej, unikanie leków przeciwpłytkowych i urazów.
