D-dimery to produkty degradacji fibryny powstające podczas rozpuszczania skrzepu (fibrinolizy). Oznaczenie poziomu D-dimerów we krwi jest jednym z najważniejszych badań w diagnostyce zakrzepicy żył głębokich, zatorowości płucnej oraz innych stanów zakrzepowo-zatorowych. Podwyższony poziom D-dimerów świadczy o aktywacji układu krzepnięcia i fibrinolizy, ale nie jest swoisty – może występować także w infekcjach, nowotworach, po urazach, operacjach, w ciąży czy chorobach wątroby. Norma D-dimerów zależy od metody oznaczenia, ale zwykle wynosi <500 ng/ml. Niskie stężenie D-dimerów pozwala z dużym prawdopodobieństwem wykluczyć obecność zakrzepicy, natomiast podwyższony wynik wymaga dalszej diagnostyki obrazowej. Badanie D-dimerów jest szczególnie przydatne w ostrych stanach klinicznych, gdzie szybka diagnoza i leczenie mogą uratować życie pacjenta.
