Diagnostyka astmy opiera się na dokładnym wywiadzie lekarskim, badaniu fizykalnym i testach czynnościowych układu oddechowego. Lekarz pyta o objawy (napady duszności, świszczący oddech, kaszel, uczucie ucisku w klatce piersiowej), ich częstotliwość, czynniki wyzwalające, występowanie alergii, chorób atopowych w rodzinie. Podstawowym badaniem jest spirometria – ocena pojemności i przepływu powietrza w płucach (FEV1, FVC, wskaźnik Tiffeneau). Wykonuje się także testy odwracalności obturacji (po podaniu leku rozkurczowego), pomiar szczytowego przepływu wydechowego (PEF), testy prowokacyjne (np. z metacholiną), badania alergologiczne (testy skórne, IgE). U dzieci i w trudnych przypadkach stosuje się monitorowanie objawów i dzienniczek PEF. Diagnostyka pozwala na ocenę stopnia zaawansowania astmy i dobór odpowiedniego leczenia. Pacjent powinien być przygotowany na powtarzanie badań kontrolnych i regularne wizyty u pulmonologa.
