Diagnostyka niepłodności u kobiet – jak wygląda i kiedy ją rozpocząć?

Diagnostyka niepłodności u kobiet rozpoczyna się po roku regularnych, niezabezpieczonych stosunków bez ciąży (lub po 6 miesiącach u kobiet powyżej 35. roku życia). Obejmuje szczegółowy wywiad, badanie ginekologiczne, ocenę cyklu miesiączkowego, badania hormonalne (FSH, LH, estradiol, progesteron, prolaktyna, TSH, androgeny), USG narządów rodnych, ocenę owulacji (monitoring cyklu, testy owulacyjne, progesteron w fazie lutealnej), badania drożności jajowodów (HSG, sono-HSG, laparoskopia), ocenę rezerwy jajnikowej (AMH, AFC), badania immunologiczne i genetyczne. Wskazane jest także badanie nasienia partnera. Diagnostyka pozwala wykryć zaburzenia owulacji, niedrożność jajowodów, endometriozę, zespół policystycznych jajników, wady macicy, choroby tarczycy, hiperprolaktynemię i inne przyczyny niepłodności. Wczesne rozpoczęcie diagnostyki zwiększa szanse na skuteczne leczenie i spełnienie marzenia o macierzyństwie.