Elektrokochleografia – diagnostyka, znaczenie kliniczne i nowoczesne metody leczenia

Elektrokochleografia (ECoG) to nowoczesne badanie elektrofizjologiczne wykorzystywane w diagnostyce chorób ucha wewnętrznego, zwłaszcza ślimaka. Pozwala na ocenę potencjałów elektrycznych generowanych przez ślimak i nerw słuchowy w odpowiedzi na bodźce dźwiękowe. Wskazania do ECoG to podejrzenie choroby Ménière’a, perylimfatycznej przetoki, neuropatii słuchowej czy monitorowanie ślimaka podczas operacji. Badanie polega na umieszczeniu elektrody w przewodzie słuchowym zewnętrznym lub na błonie bębenkowej oraz podaniu bodźców akustycznych. Analizuje się potencjały sumacyjne i działania nerwu słuchowego, co pozwala na różnicowanie przyczyn niedosłuchu i szumów usznych. Nowoczesne metody obejmują elektrokochleografię transtympanalną (z elektrodą przez błonę bębenkową) oraz nieinwazyjną (na powierzchni skóry). Znaczenie kliniczne ECoG polega na wczesnym wykrywaniu schorzeń ślimaka, planowaniu leczenia operacyjnego oraz monitorowaniu skuteczności terapii. W leczeniu chorób ucha wewnętrznego stosuje się farmakoterapię, rehabilitację słuchu, a w przypadku głębokiego niedosłuchu – implanty ślimakowe. Badanie jest bezpieczne, choć w wersji transtympanalnej wymaga znieczulenia miejscowego.