Epidemie towarzyszyły ludzkości od zarania dziejów, wielokrotnie wpływając na losy cywilizacji, zmieniając układ sił politycznych, gospodarczych i społecznych. Dżuma Justyniana w VI wieku, która zdziesiątkowała populację Bizancjum, osłabiła imperium i przyczyniła się do jego upadku. Czarna śmierć w XIV wieku zabiła nawet 1/3 ludności Europy, prowadząc do głębokich zmian społecznych – niedoboru siły roboczej, wzrostu płac, upadku feudalizmu i rozwoju miast. Ospa prawdziwa, która dziesiątkowała rdzenną ludność obu Ameryk po przybyciu Europejczyków, ułatwiła podbój kontynentu przez Hiszpanów. Pandemia grypy „hiszpanki” w latach 1918-1919 zabiła więcej ludzi niż I wojna światowa, wpływając na politykę, gospodarkę i świadomość społeczną. Współczesne epidemie – HIV/AIDS, SARS, Ebola czy COVID-19 – pokazują, że zagrożenie epidemiologiczne nie zniknęło. Każda epidemia to także impuls do rozwoju nauki, medycyny, higieny i systemów ochrony zdrowia. Wspólne doświadczenie pandemii uczy solidarności, odpowiedzialności i pokory wobec natury.
