Febra, nazywana dawniej „zimnicą”, to dawne określenie malarii lub szerzej – gorączki z dreszczami pojawiającej się cyklicznie, typowej dla zakażeń pierwotniakowych (Plasmodium), chociaż stosowano ją również do opisu innych gorączkowych chorób zakaźnych z nagłym skokiem temperatury. Objawy klasycznej febry to nawracające napady wysokiej gorączki, poprzedzone silnymi dreszczami, zlewne poty, bóle głowy, nudności, bóle mięśniowo-stawowe, osłabienie, śpiączka i – w ciężkich przypadkach – żółtaczka, zaburzenia przytomności, krwiomocz. Występuje przeważnie w rejonach tropikalnych i subtropikalnych, a ryzyko zakażenia rośnie w okresie letnim lub podróży. Leczenie febry zależy od jej przyczyny – w malarii to leki przeciwpierwotniacze, w innych infekcjach – antybiotyki, nawodnienie, odpoczynek. Podstawą profilaktyki jest unikanie ukąszeń owadów, szczepienia i zabezpieczenie w podróży.
