IPP (inhibitory pompy protonowej) to grupa leków stosowanych w leczeniu chorób przewodu pokarmowego związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego. Najpopularniejsze substancje z tej grupy to omeprazol, pantoprazol, lansoprazol, esomeprazol i rabeprazol. Mechanizm działania IPP polega na blokowaniu enzymu H+/K+ ATP-azy w komórkach okładzinowych żołądka, co prowadzi do zahamowania wydzielania kwasu żołądkowego. Wskazania do stosowania IPP obejmują: chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, refluks żołądkowo-przełykowy, erozyjne zapalenie przełyku, zespół Zollingera-Ellisona, eradykację Helicobacter pylori (w skojarzeniu z antybiotykami) oraz profilaktykę powikłań po NLPZ. Standardowe dawkowanie zależy od schorzenia i wybranej substancji, ale najczęściej wynosi 20-40 mg raz dziennie, przed posiłkiem. Do najczęstszych skutków ubocznych należą: bóle głowy, biegunka, zaparcia, nudności, bóle brzucha, wysypka, zawroty głowy, a rzadziej zaburzenia wchłaniania witaminy B12, magnezu i wapnia, zwiększone ryzyko infekcji przewodu pokarmowego oraz osteoporozy przy długotrwałym stosowaniu. Przeciwwskazania to nadwrażliwość na składniki leku oraz ciężka niewydolność wątroby. Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, nie przekraczać dawek i nie przerywać terapii bez konsultacji.
