Jak diagnozuje się nerwicę – jakie badania i konsultacje są potrzebne?

Proces diagnozy nerwicy rozpoczyna się od pogłębionego wywiadu lekarskiego z oceną objawów, sytuacji życiowej, stresorów, historii rodzinnej oraz przebytych chorób. Stosuje się kwestionariusze i testy psychologiczne, skale lęku i depresji (np. HADS, GAD-7, BDI), dzienniczek objawów, testy przesiewowe. Kluczowe jest wykluczenie przyczyn somatycznych (choroby tarczycy, cukrzyca, zaburzenia metaboliczne), dlatego zleca się podstawowe badania laboratoryjne (morfologia, TSH, glukoza, elektrolity, próby wątrobowe), a w razie objawów neurologicznych – konsultację neurologiczną, czasem EEG, MRI/CT głowy. Niekiedy niezbędny jest wywiad z rodziną i rozmowa z osobami bliskimi pacjentowi, by poznać zmiany funkcjonowania. W dzieciach i młodzieży znaczenie mają wywiad szkolny, konsultacja z pedagogiem, nauczycielem, często obserwacja środowiskowa. Formalne rozpoznanie nerwicy stawia lekarz psychiatra, psycholog kliniczny lub doświadczony terapeuta, zgodnie z kryteriami ICD-10 lub DSM-5. Taka diagnoza pozwala na wybór właściwej metody leczenia i skierowanie do odpowiedniego specjalisty.