Długotrwały stres jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka rozwoju depresji. Przewlekłe napięcie prowadzi do ciągłej aktywacji osi podwzgórze–przysadka–nadnercza (HPA), co skutkuje podwyższonym poziomem kortyzolu („hormonu stresu”). Nadmiar kortyzolu negatywnie wpływa na mózg – uszkadza komórki nerwowe, zwłaszcza w hipokampie, zaburza równowagę neuroprzekaźników i osłabia mechanizmy adaptacyjne. Osoby narażone na przewlekły stres częściej doświadczają objawów depresji: obniżenia nastroju, bezsenności, zmęczenia, zaburzeń koncentracji i poczucia bezradności. Stres może także prowadzić do rozwoju zaburzeń lękowych, uzależnień i problemów zdrowotnych (choroby serca, cukrzyca, nadciśnienie). Skuteczne radzenie sobie ze stresem (techniki relaksacyjne, aktywność fizyczna, wsparcie społeczne) jest ważnym elementem profilaktyki depresji. W przypadku przewlekłego stresu i pojawienia się objawów depresyjnych warto skorzystać z pomocy psychologa lub psychiatry.
