Łagodny przerost prostaty (BPH, benign prostatic hyperplasia) to jedno z najczęstszych schorzeń u mężczyzn po 50. roku życia. Polega na rozroście tkanki gruczołu krokowego, co prowadzi do ucisku na cewkę moczową i zaburzeń oddawania moczu. Leczenie BPH jest indywidualizowane i zależy od nasilenia objawów, wielkości prostaty, wieku pacjenta oraz chorób współistniejących. W łagodnych przypadkach stosuje się obserwację i modyfikację stylu życia: ograniczenie płynów na noc, unikanie kofeiny i alkoholu, regularną aktywność fizyczną. Farmakoterapia obejmuje dwie główne grupy leków: alfa-adrenolityki (tamsulozyna, doksazosyna), które rozluźniają mięśnie gładkie prostaty i szyi pęcherza, oraz inhibitory 5-alfa-reduktazy (finasteryd, dutasteryd), które zmniejszają objętość gruczołu. W niektórych przypadkach stosuje się fitoterapię (wyciągi z palmy sabałowej, pestek dyni). Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi efektu lub występują powikłania (zatrzymanie moczu, nawracające infekcje, kamica pęcherza), konieczne jest leczenie zabiegowe. Najczęściej wykonywaną procedurą jest przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP), ale dostępne są też mniej inwazyjne techniki: laseroterapia, embolizacja tętnic prostaty, implanty cewkowe. Po operacji pacjent wymaga krótkiej hospitalizacji i rehabilitacji. Wczesne rozpoznanie i leczenie BPH pozwala uniknąć powikłań i poprawia komfort życia.
