Współczesna farmakologia oferuje wiele skutecznych leków, jednak ich stosowanie może wiązać się z ryzykiem poważnych skutków ubocznych, także dotyczących wzroku i skóry. Niektóre leki, zwłaszcza przyjmowane długotrwale lub w wysokich dawkach, mogą prowadzić do uszkodzeń narządu wzroku – przykładem są kortykosteroidy, które zwiększają ryzyko zaćmy i jaskry, a także leki przeciwmalaryczne (chlorochina, hydroksychlorochina), które mogą powodować nieodwracalne zmiany w siatkówce. Antybiotyki z grupy tetracyklin mogą wywołać nadwrażliwość na światło, prowadząc do poparzeń skóry i uszkodzeń oczu. Leki przeciwpadaczkowe, niektóre leki przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne mogą powodować zaburzenia widzenia, suchość oczu, a nawet zapalenie nerwu wzrokowego. Skóra jest szczególnie narażona na reakcje alergiczne, wysypki, pokrzywki, przebarwienia czy reakcje fototoksyczne. Leki moczopędne, retinoidy, sulfonamidy czy niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą wywoływać zmiany skórne, a nawet poważne reakcje, takie jak zespół Stevensa-Johnsona. Kluczowe jest regularne monitorowanie stanu zdrowia podczas terapii, zgłaszanie wszelkich niepokojących objawów lekarzowi oraz stosowanie się do zaleceń dotyczących ochrony przed słońcem i nawilżania skóry. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia lub zmian skórnych nie należy przerywać leczenia na własną rękę, lecz niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą, który dobierze odpowiednią terapię zastępczą lub wdroży leczenie powikłań.
