Schizofrenia katatoniczna to podtyp schizofrenii charakteryzujący się zaburzeniami motoryki i zachowania. Objawy obejmują skrajne pobudzenie lub zahamowanie ruchowe, mutyzm (brak mowy), negatywizm (opór wobec poleceń), stupor (bezruch), sztywność mięśni, echolalię (powtarzanie słów) i echopraksję (naśladowanie ruchów innych osób). Wyróżnia się kilka form katatonii: stupor katatoniczny (brak reakcji na bodźce), pobudzenie katatoniczne (chaotyczne, bezcelowe ruchy), postawy katatoniczne (przyjmowanie dziwnych pozycji ciała), giętkość woskowatą (utrzymywanie narzuconych pozycji), automatyzm i stereotypie ruchowe. Schizofrenia katatoniczna wymaga leczenia farmakologicznego (neuroleptyki, benzodiazepiny), a w ciężkich przypadkach – terapii elektrowstrząsowej. Rokowanie zależy od szybkości wdrożenia leczenia i odpowiedzi pacjenta na terapię.
