Depresja maskowana to szczególny rodzaj zaburzenia depresyjnego, w którym objawy psychiczne są słabo wyrażone lub wręcz nieobecne, natomiast dominują dolegliwości somatyczne – bóle, zaburzenia snu, problemy trawienne czy przewlekłe zmęczenie. Osoby cierpiące na depresję maskowaną często zgłaszają się do lekarzy różnych specjalności, poszukując przyczyn swoich dolegliwości fizycznych, nie zdając sobie sprawy, że ich źródłem są zaburzenia psychiczne. Typowe objawy to: przewlekłe bóle głowy, kręgosłupa, mięśni, zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność), zaburzenia łaknienia, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, kołatanie serca, uczucie duszności, przewlekłe zmęczenie, osłabienie libido. Pacjenci często zaprzeczają obniżonemu nastrojowi, nie łączą swoich problemów z psychiką, a ich stan pogarsza się mimo leczenia objawowego. Kluczowe w rozpoznaniu depresji maskowanej jest szczegółowy wywiad lekarski, uwzględniający czynniki stresowe, sytuację życiową, zmiany w zachowaniu i funkcjonowaniu społecznym. Warto zwrócić uwagę na utratę zainteresowań, wycofanie się z życia rodzinnego i zawodowego, trudności w podejmowaniu decyzji, drażliwość czy poczucie winy. Rozpoznanie depresji maskowanej wymaga współpracy lekarza rodzinnego, internisty i psychiatry. Leczenie obejmuje psychoterapię, farmakoterapię oraz wsparcie bliskich. Wczesne wykrycie i odpowiednie leczenie pozwalają na powrót do normalnego funkcjonowania i zapobiegają powikłaniom somatycznym.
