ADHD rzadko diagnozuje się u niemowląt, ale już w pierwszym roku życia mogą pojawić się wczesne sygnały ostrzegawcze: nadmierna ruchliwość, trudności z wyciszeniem, krótki i przerywany sen, impulsywność, słaba koncentracja na zabawkach, częste zmiany aktywności, trudności z karmieniem, nadwrażliwość na bodźce. Niemowlęta z ryzykiem ADHD często są „trudne w obsłudze”, płaczliwe, mają problem z adaptacją do nowych sytuacji. Jednak objawy te są niespecyficzne i mogą występować także u zdrowych dzieci. Wczesna diagnoza opiera się na obserwacji zachowań, wywiadzie rodzinnym i ocenie rozwoju psychoruchowego. Ostateczne rozpoznanie ADHD stawia się zwykle po 6. roku życia, ale wczesna interwencja (wsparcie rodziny, konsultacja psychologa) może poprawić rokowanie.
