Leczenie uzależnienia od leków uspokajających (głównie benzodiazepin, barbituranów, leków nasennych) to proces wieloetapowy, wymagający współpracy pacjenta z lekarzem psychiatrą, terapeutą uzależnień oraz często wsparcia bliskich. Pierwszym krokiem jest rozpoznanie problemu – uzależnienie objawia się koniecznością regularnego przyjmowania leku, wzrostem tolerancji, trudnościami w ograniczeniu dawki oraz objawami odstawiennymi (niepokój, bezsenność, drżenie, lęk, napady paniki). Leczenie rozpoczyna się od stopniowego zmniejszania dawki leku pod ścisłą kontrolą lekarza – nagłe odstawienie może być niebezpieczne i prowadzić do poważnych objawów odstawiennych, w tym drgawek. W niektórych przypadkach stosuje się zamianę leku na preparat o dłuższym czasie działania i powolne jego odstawianie. Ważnym elementem terapii jest psychoterapia indywidualna lub grupowa, która pomaga zrozumieć przyczyny uzależnienia, nauczyć się radzenia sobie ze stresem i wypracować nowe strategie radzenia sobie z trudnościami. Wsparcie bliskich, udział w grupach wsparcia (np. Anonimowi Narkomani) oraz regularne kontrole lekarskie zwiększają szanse na trwałe wyjście z uzależnienia. W przypadkach ciężkich, z poważnymi objawami odstawiennymi, konieczna może być hospitalizacja i leczenie objawowe.
