Osobowość schizoidalna to zaburzenie osobowości charakteryzujące się wycofaniem społecznym, brakiem potrzeby bliskich relacji, ograniczoną ekspresją emocji i trudnościami w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych. Osoby z tym typem osobowości często sprawiają wrażenie chłodnych, obojętnych, zamkniętych w sobie i nieprzystępnych. Nie odczuwają potrzeby bliskości, nie mają przyjaciół ani partnerów, wolą samotność i aktywności indywidualne. Rzadko wyrażają emocje, zarówno pozytywne, jak i negatywne, a ich reakcje są stonowane i przewidywalne. Osobowość schizoidalna ujawnia się już w młodym wieku i utrzymuje się przez całe życie. Objawy obejmują brak zainteresowania kontaktami społecznymi, obojętność na pochwały i krytykę, ograniczoną ekspresję uczuć, brak zainteresowania seksem oraz trudności w wyrażaniu potrzeb i pragnień. Osoby te często wybierają zawody wymagające samodzielnej pracy, unikają konfliktów i rywalizacji. Diagnoza opiera się na wywiadzie klinicznym i obserwacji zachowań, a leczenie polega głównie na psychoterapii, która pomaga w rozwijaniu umiejętności społecznych i radzeniu sobie z codziennymi trudnościami. Wsparcie bliskich i zrozumienie specyfiki zaburzenia są kluczowe dla poprawy funkcjonowania osób z osobowością schizoidalną.
