Leczenie bezsenności opiera się przede wszystkim na poprawie higieny snu i terapii behawioralnej, ale w niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie farmakoterapii. Najczęściej stosowane leki to: benzodiazepiny (np. estazolam, temazepam), leki z grupy Z (zolpidem, zopiklon), leki przeciwhistaminowe (difenhydramina), leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym (trazodon, mirtazapina), melatonina oraz leki ziołowe (kozłek lekarski, melisa). Leki nasenne powinny być stosowane krótkotrwale, pod ścisłą kontrolą lekarza, ze względu na ryzyko uzależnienia, tolerancji i działań niepożądanych (senność w ciągu dnia, zaburzenia pamięci, upadki). Wybór leku zależy od przyczyny bezsenności, wieku pacjenta, współistniejących chorób i przyjmowanych leków. Ważne jest stopniowe odstawianie leków nasennych i równoległe wdrażanie niefarmakologicznych metod leczenia.
