Język geograficzny (łac. lingua geographica, rumień wędrujący języka) to przewlekła, łagodna choroba błony śluzowej języka, objawiająca się występowaniem nieregularnych, czerwonych plam o białawych brzegach, które zmieniają swoje położenie i kształt – stąd nazwa „geograficzny”. Zmiany mogą pojawiać się na grzbiecie, bokach, a czasem na końcu języka. Objawy to: niebolesne, wygładzone, czerwone plamy z jasną obwódką, czasem uczucie pieczenia, nadwrażliwość na ostre, kwaśne lub gorące pokarmy, suchość w ustach. Zmiany mogą się przemieszczać, pojawiać i znikać w różnych miejscach języka, nie powodując trwałego uszkodzenia. Przyczyny języka geograficznego nie są do końca poznane – podejrzewa się predyspozycje genetyczne, alergie, stres, niedobory witamin (B6, B12, kwas foliowy), zaburzenia hormonalne, choroby autoimmunologiczne (łuszczyca, celiakia), cukrzycę, a także drażniące działanie niektórych pokarmów. Choroba częściej występuje u dzieci i młodych dorosłych, ale może pojawić się w każdym wieku. Leczenie języka geograficznego polega głównie na łagodzeniu objawów – unikanie drażniących pokarmów, dbanie o higienę jamy ustnej, stosowanie płukanek ziołowych (rumianek, szałwia), preparatów łagodzących (żele, maści), suplementacji witamin. W przypadku nasilonych objawów lekarz może zalecić miejscowe leki przeciwzapalne lub przeciwbólowe. Choroba ma przebieg przewlekły, ale nie jest groźna i nie prowadzi do powikłań. Ważna jest regularna kontrola u stomatologa i wykluczenie innych chorób jamy ustnej.
