Poronienie, czyli samoistna utrata ciąży przed 22. tygodniem, to trudne doświadczenie dotykające wiele kobiet. Statystyki pokazują, że najwięcej poronień (ok. 80%) zdarza się w pierwszym trymestrze, zwłaszcza między 6. a 10. tygodniem ciąży. Najczęstszą przyczyną są wady genetyczne zarodka, które uniemożliwiają prawidłowy rozwój. Inne czynniki ryzyka to: wiek matki powyżej 35 lat, choroby przewlekłe (cukrzyca, choroby tarczycy, nadciśnienie), infekcje, zaburzenia hormonalne, nieprawidłowości anatomiczne macicy, czynniki środowiskowe (alkohol, papierosy, narkotyki), silny stres czy urazy. W drugim trymestrze poronienia są rzadsze i częściej wynikają z problemów anatomicznych lub infekcji. Ważne jest, by kobieta po poronieniu otrzymała wsparcie psychologiczne i – jeśli to wskazane – wykonała badania diagnostyczne. W większości przypadków po poronieniu możliwe jest zajście w ciążę i urodzenie zdrowego dziecka. Profilaktyka obejmuje zdrowy styl życia, kontrolę chorób przewlekłych i regularne wizyty u ginekologa.
