Klasyfikacja ICD-10 (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, 10th Revision) to międzynarodowy system kodowania chorób i problemów zdrowotnych, opracowany przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Jej historia sięga XIX wieku, kiedy to powstały pierwsze próby standaryzacji diagnoz medycznych na świecie. ICD-10 została wprowadzona w 1994 roku i od tego czasu jest podstawowym narzędziem do rejestracji, raportowania i analizowania przyczyn zachorowań oraz zgonów na całym świecie. Klasyfikacja obejmuje ponad 14 tysięcy jednostek chorobowych, pogrupowanych w 22 rozdziały tematyczne (m.in. choroby zakaźne, nowotwory, choroby układu krążenia, zaburzenia psychiczne, urazy). Każda choroba ma przypisany unikalny kod alfanumeryczny, co ułatwia prowadzenie statystyk, rozliczenia z NFZ, a także badania epidemiologiczne i naukowe. ICD-10 jest wykorzystywana przez lekarzy, szpitale, ubezpieczycieli, naukowców i administrację zdrowia publicznego. W Polsce system ten obowiązuje od 1996 roku. W 2022 roku WHO wprowadziła nową wersję – ICD-11, która stopniowo zastępuje ICD-10, oferując jeszcze większą precyzję i możliwość kodowania współistniejących schorzeń. Klasyfikacja ICD-10 jest dostępna publicznie i można ją znaleźć na stronach WHO oraz Ministerstwa Zdrowia. Znajomość podstawowych kodów ICD-10 jest przydatna nie tylko lekarzom, ale także pacjentom, którzy chcą lepiej rozumieć swoją dokumentację medyczną.
