Kleszcze zazwyczaj kojarzone są z ugryzieniami na skórze, jednak coraz częściej lekarze zwracają uwagę na nietypowe lokalizacje ich wczepienia u dzieci, jak np. wnętrze ucha. To szczególnie niebezpieczna sytuacja, ponieważ objawy mogą przypominać inne schorzenia – infekcje, zapalenie ucha lub ciało obce, a sam kleszcz bywa niezauważony przez długi czas. Dziecko może skarżyć się na ból ucha, uczucie pełności, szum, a nawet niedosłuch. Dochodzi także do swędzenia, a rzadziej wycieku krwistego lub surowiczego płynu. Kleszcz w uchu stanowi podwójne zagrożenie: oprócz ryzyka infekcyjnego (borelioza, kleszczowe zapalenie mózgu), może doprowadzić do miejscowego zapalenia tkanek, powikłań bakteryjnych oraz mechanicznych uszkodzeń przewodu słuchowego. Jeśli rodzic ma podejrzenia, nigdy nie powinien samodzielnie usuwać pajęczaka – nieumiejętne próby wyjęcia mogą spowodować urwanie ciała lub główki i pozostawienie fragmentu w uchu. Konieczna jest szybka konsultacja laryngologiczna – lekarz używa lupy lub otoskopu, a w razie potrzeby znieczulenia miejscowego do bezpiecznego usunięcia. Po zabiegu kontroluje stan błony bębenkowej i wprowadza profilaktycznie środki odkażające lub antybiotyk, jeśli pojawi się stan zapalny. Rodzice powinni bacznie obserwować dziecko przez kilka tygodni po incydencie – nagłe objawy neurologiczne, wysoka gorączka czy powiększenie węzłów chłonnych wymagają pilnej konsultacji. Najlepsze zapobieganie to regularne oględziny po spacerach w lesie lub na łące, dokładne mycie głowy i uszu oraz edukacja, jak wygląda kleszcz i dlaczego stała czujność jest ważna.
