Krioglobulinemia to rzadka, ale poważna choroba wynikająca z obecności specyficznych białek – krioglobulin – w surowicy krwi. Białka te mają zdolność wytrącania się w niskich temperaturach, co prowadzi do blokowania naczyń i poważnych objawów ogólnoustrojowych. Najczęściej dotyczy osób z przewlekłymi infekcjami (np. wirusowe zapalenie wątroby typu C), chorobami autoimmunologicznymi (toczeń rumieniowaty) lub nowotworami limfoproliferacyjnymi. Typowe symptomy to: sinienie, owrzodzenia skóry, bolesne obrzęki, pokrzywka naczyniowa i objawy zapalenia naczyń, nasilające się po ekspozycji na zimno. Niepokojące mogą być bóle stawów, uszkodzenie nerek, zmiany neurologiczne i przewlekłe zmęczenie. Rozpoznanie opiera się na wykryciu krioglobulin, ocenie funkcji nerek, testach immunologicznych i wywiadzie klinicznym. Leczenie skupia się na eliminacji choroby podstawowej, farmakoterapii immunosupresyjnej (kortykosteroidy, cyklofosfamid) i unikaniu ekspozycji na zimno. U niektórych konieczna jest plazmafereza – oczyszczanie osocza z krioglobulin. Krioglobulinemia może prowadzić do powikłań wielonarządowych i wymaga współpracy wielu specjalistów. Profilaktyka pogorszenia polega na ochronie przed zimnem, edukacji chorego i regularnych badaniach kontrolnych, szczególnie w okresie jesienno-zimowym.
