Legionelloza to poważna choroba zakaźna wywoływana przez bakterie z rodzaju Legionella, przede wszystkim Legionella pneumophila. Bakterie te naturalnie występują w środowisku wodnym – w jeziorach, rzekach, ale także w systemach wodociągowych, klimatyzacji, fontannach czy basenach z hydromasażem. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez wdychanie aerozolu wodnego zawierającego bakterie (np. podczas prysznica, korzystania z klimatyzacji). Legionelloza nie przenosi się z człowieka na człowieka. Choroba występuje w dwóch głównych postaciach: łagodniejszej – gorączce Pontiac, objawiającej się grypopodobnie (gorączka, bóle mięśni, złe samopoczucie) oraz cięższej – legionellozie płucnej, znanej jako choroba legionistów. Objawy legionellozy płucnej pojawiają się zwykle 2–10 dni po kontakcie z bakterią i obejmują wysoką gorączkę (nawet powyżej 40°C), dreszcze, suchy kaszel, duszność, bóle mięśni, głowy, czasem biegunkę, nudności, splątanie. Choroba może mieć ciężki przebieg, szczególnie u osób starszych, palaczy, osób z obniżoną odpornością i przewlekle chorych. Nieleczona legionelloza prowadzi do poważnych powikłań, takich jak niewydolność oddechowa, zapalenie mózgu, a nawet śmierć. Rozpoznanie opiera się na badaniach laboratoryjnych – wykrywaniu antygenu w moczu, hodowli bakterii z plwociny, PCR. Leczenie polega na podawaniu odpowiednich antybiotyków – makrolidów (np. azytromycyna) lub fluorochinolonów (np. lewofloksacyna), często przez 10–21 dni. Kluczowa jest szybka diagnostyka i wdrożenie terapii. Profilaktyka obejmuje regularną dezynfekcję systemów wodnych, unikanie korzystania z niesprawdzonych urządzeń wodnych oraz kontrolę jakości wody w miejscach publicznych. Legionelloza to choroba groźna, ale możliwa do wyleczenia przy wczesnym rozpoznaniu i prawidłowym leczeniu.
