Łokieć tenisisty (epicondylitis lateralis humeri) to schorzenie przeciążeniowe dotyczące przyczepów mięśni prostowników nadgarstka do bocznego nadkłykcia kości ramiennej. Mimo nazwy, choroba dotyka nie tylko tenisistów – najczęściej występuje u osób wykonujących powtarzalne ruchy nadgarstka i przedramienia, np. pracowników biurowych, monterów, mechaników, muzyków czy ogrodników. Głównym objawem jest ból po zewnętrznej stronie łokcia, nasilający się przy prostowaniu nadgarstka, chwytaniu przedmiotów, podnoszeniu ciężarów lub ściskaniu dłoni. Ból może promieniować do przedramienia i nadgarstka, a w zaawansowanych przypadkach pojawia się nawet w spoczynku. Dodatkowo obserwuje się osłabienie siły chwytu, sztywność stawu i trudności w wykonywaniu codziennych czynności. Przyczyną łokcia tenisisty jest mikrourazowe uszkodzenie ścięgien mięśni prostowników nadgarstka, prowadzące do przewlekłego stanu zapalnego i degeneracji włókien kolagenowych. Do czynników ryzyka należą: powtarzalne ruchy nadgarstka, nieprawidłowa technika pracy lub uprawiania sportu, brak rozgrzewki, zbyt intensywny trening, a także wiek (najczęściej 35–55 lat). Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu fizykalnym (ból przy ucisku bocznego nadkłykcia, test Cozena, test Milla), a w trudnych przypadkach wykonuje się USG lub rezonans magnetyczny. Leczenie łokcia tenisisty jest zazwyczaj zachowawcze. Podstawą jest odpoczynek, unikanie czynności wywołujących ból, stosowanie zimnych okładów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) doustnie lub miejscowo, a także fizjoterapia (ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, ultradźwięki, laseroterapia, masaże poprzeczne). W niektórych przypadkach stosuje się opaski odciążające na przedramię, zastrzyki z glikokortykosteroidów lub osocza bogatopłytkowego (PRP). W przewlekłych, opornych na leczenie przypadkach rozważa się leczenie operacyjne – usunięcie zmienionych tkanek i rewitalizację przyczepu ścięgien. Powrót do pełnej sprawności wymaga czasu, a kluczowa jest profilaktyka: ergonomia pracy, właściwa technika ruchu, regularna rozgrzewka i ćwiczenia wzmacniające mięśnie przedramienia.
