MCV (Mean Corpuscular Volume) to jeden z podstawowych parametrów oznaczanych w morfologii krwi, określający średnią objętość pojedynczej krwinki czerwonej (erytrocytu). Wyrażany jest w femtolitrach (fl) i pozwala na ocenę wielkości erytrocytów, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce różnych typów niedokrwistości (anemii). Prawidłowa wartość MCV u dorosłych wynosi zazwyczaj 80–100 fl. Wartość MCV poniżej normy oznacza mikrocytozę (małe krwinki), co jest charakterystyczne dla niedokrwistości z niedoboru żelaza, talasemii czy niektórych przewlekłych chorób. Podwyższone MCV (makrocytoza) występuje w niedokrwistości z niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego, w chorobach wątroby, alkoholizmie oraz po chemioterapii. Interpretacja MCV zawsze powinna uwzględniać inne parametry morfologii (m.in. MCH, MCHC, RDW) oraz objawy kliniczne pacjenta. Zmiany MCV mogą być pierwszym sygnałem poważnych zaburzeń hematologicznych, dlatego regularne wykonywanie morfologii krwi jest ważne w profilaktyce i wczesnej diagnostyce chorób układu krwiotwórczego.
