Metoda PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation) to wysoko specjalistyczna technika fizjoterapeutyczna stosowana szczególnie u pacjentów z niedowładami, zaburzeniami neurologicznymi i po udarach. Polega na wykorzystaniu wzorców ruchowych aktywizujących mięśnie poprzez stymulację ich proprioceptorów (receptorów czucia głębokiego).
Podstawą PNF są tzw. wzorce diagonalne – ruchy wykonywane ukośnie (np. unoszenie ręki z jednoczesnym obrotem tułowia), często w połączeniu z oporem manualnym fizjoterapeuty i technikami rozluźniającymi. Celem jest odtwarzanie prawidłowych ruchów, poprawa koordynacji, wzmacnianie siły mięśni i ułatwianie codziennych czynności.
Metoda znajduje szerokie zastosowanie w rehabilitacji neurologicznej (udary, stwardnienie rozsiane), ortopedycznej (urazy sportowe, rekonwalescencja po złamaniach) oraz w terapiach dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Ważne jest indywidualne dobranie ćwiczeń i ścisła współpraca z terapeutą.
PNF uznawana jest za jedną z najskuteczniejszych metod poprawy sprawności, aktywizuje nie tylko mięśnie, ale i układ nerwowy pacjenta, przyspieszając proces powrotu do zdrowia i niezależności ruchowej.
